Και κατά μεν την διάταξιν τα τέσσαρα υπομνήματα διαδέχονται άλληλα καθ᾽ ην σειράν αναφέρονται, κατά την ουσίαν όμως προηγείται το κριτικόν, όπερ υπόκειται βάσις της επιλύσεως όλων των ζητημάτων. Άνευ τούτου και μόνον διά του εισαγωγικού ήτο αδύνατον να λυθή το πρώτον ζήτημα της Επιστολής, η σχέσις της προς το απόκρυφον Ενώχ, διά την οποίαν εβλήθη και αυτή η γνησιότής και η θεοπνευστία της Επιστολής υπό τε αρχαίων και υπό νεωτέρων. Δι'αυτού λύεται και το δεύτερον εις βάρος ζήτημα, ποία δηλαδή εκ των παραδόσεων του κειμένου της Επιστολής είνε η αρχική και γνησία. Το τρίτον ζήτημα, η ερμηνεία των στίχων 22-23 οίτινες θεωρούνται ως ανεπανορθώτως κατεστραμμένοι και ακατανόητοι, παύει επίσης να υφίσταται μετά την κριτικήν αποκατάστασιν. Ουκ ολίγα δε και των λοιπών και μικροτέρων ζητημάτων λύονται διά του κριτικού υπομνήματος. Έπειτα έρχεται το εισαγωγικόν, διά του οποίου αποκαθίσταται εν πάσι το κύρος της Επιστολής και διαφωτίζονται πολλά περιστατικά περί την συγγραφήν αυτής και την χρήσιν εν τη Εκκλησία. Μετά ταύτα τα άλλα δύο προχωρούν απηλλαγμένα των προβλημάτων εις την καθαρώς ερμηνευτικήν και θεολογικήν ανάπτυξιν. 

comment

Reviews